RuurdDe eerste band waar ik in speelde (gitaar) was Blackrose die allerlei bekende rocksongs speelde. Daarna op de bas samen met Hans eigen werk gemaakt met Moon on Wheels. Dat was een erg leuke tijd. Daarna in een paar andere bandjes gitaar gespeeld, waaronder nu nog in een personeelsbandje. Nu weer op de bas en voor mij het ultieme: nummers vanaf eind jaren 70 in het genre New wave & Now wave. Zeker de gezelligheid om samen te spelen en af en toe een optreden geeft me altijd weer energie.
RuudDe schoolband en vele vrienden‘herriebandjes’ vanaf het begin van de jaren ’80 leidden bij mij tot Copperhead; galmende eigthieswave met een stevige vleug grunge, rond 1990 net in de mode. Na het uiteenvallen een lange muziekpauze (gezin, werk…). Vanaf 2009 enkele jaren in B65 gespeeld: The Fab Four akoestisch. Leuk, maar omdat ik het spelen op de electrische gitaar miste een add geplaatst en bij FWOG auditie gedaan. Waardoor ik nu de soundtrack van mijn jonge jaren afstof met deze ervaren muzikanten. New Wave, Postpunk, Deutsche Welle, Indie, Alternative: de Eighties zijn wat mij betreft het meest veelzijdige muziekdecennium ooit. ‘t Geeft echt een kick om al die klassesongs samen met mijn muziekvrienden van 50Waves of Grey weer te spelen!
Marc10 pianolessen. Meer dan 30 jaar geleden. Kijk, dat is een basis om op te bouwen. Lange tijd gebeurde er daarna weinig – tenminste wat de muziek betreft. Totdat een paar jaar geleden het muziekvirus de kop op stak. Eerst wat projecten met bandcoaches en daarna als toetsenist gespeeld met NOW (Niet Op Woensdag). Dikke rockmuziek uit de jaren tachtig en negentig; fluitende oren na elke sessie. Prachtig. En nu de overstap naar New Wave en veel niet-doorsnee songs. Met daarin lekkere synthesizersounds, zwevend, bijtend, zoemend, ruisend en tinkelend... geweldig om je op uit te leven en met eigen geluid de band aan te vullen.
PaulHet luisteren naar muziek in alle soorten is deel van mijn leven. Het allereerste mono-radiootje gebruik ik nog op de badkamer. Een grotere uitdaging was het om zelf muziek te maken. Een instrument lukte niet echt, maar wel af en toe zingen in koor, dus toen maar de sprong gewaagd als zanger in de band. Dat was schrikken maar gaf ook een kick. Met de Harde Noten besloten we om eigen Nederlandstalige muziek te maken. Je moet wel bedenken wat je zingt, maar het leverde leuke pop-rock nummers en vriendschappen op. Na een jaar of acht was het muzikaal echter tijd voor iets nieuws. Ik vond een indie-alternative coverband en we noemden hem Tyler. Helemaal mijn muziek, totdat iemand gaat verhuizen. De muziekscene is grillig. Dus ook nog in diverse coverbands gespeeld en nu weer een aantal echte muzikale soul-mates gevonden. Inspiratie uit de tachtiger new wave jaren van onze jeugd …
Fotografie: Raymond Hartman - Den Haag